با چـشـم كـریـم تو، نـشان داد كـرم را            زیـبـایـى حُـسـن هـمـۀ لـوح و قـلـم را

در وسعت بـاران كـرامات تو پیداست            كـرسى و فـلـك، دست تو دادند دلـم را

در ماه خـدا، مهر رخت جـلوه گر آمد            تا اینكه نـشانـدى به دل خـاك، قـدم را

عطر ملـكـوتى بـقـیع است كه پیـچـیـد            مدهوش كند تا كه عرب یا كه عجم را

تا ابر محبت به دل عـاطفه گـرم است            از ما بپذیر، اصل كرم؛ این همه كم را

اى كـاش براى تو سحرگـاه هـمین ماه            بـا صاحـب آدیـنـه، بـسـازیـم حـرم را